- دردر بردن
بیرون رفتن به قصد گردش و تفریح
معنی دردر بردن - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(زِ گِ رِ تَ)
لغت نامه دهخدا
دارای رنج و درد بودن واحساس وجع کردن. (ناظم الاطباء). متألم و متأثر و رنجور بودن. دردمند و آزرده از درد بودن:
دردی که دل ز دست تو می کرد می کند
بر دل چگونه دست نهم درد می کند.
خواجه آصفی (از آنندراج).
التذاع، سخت درد کردن زخم و ریش و آنچه بدان ماند. (المصادر زوزنی). طمر، درد کردن دندان. (از منتهی الارب). فقیر، آنکه مهرۀ پشتش درد کند. (دهار). لبن، درد کردن گردن از بالش. (از منتهی الارب).
- امثال:
از نخورده بگیر بده به خورده، آنکه خورده خورده دانش درد می کند. (امثال و حکم) ، ناراحت و رنجور شدن. رنج و ناراحتی بر کسی عارض شدن. درد گرفتن. عارض شدن وجع. آزرده شدن. متأثر شدن: خلیفه را سخت درد کرده بود از بوسه دادن من بر سر و کتف و دست و آهنگ پای بوس کردن. (تاریخ بیهقی ص 174).
ملک از ناخن همی جدا خواهی کرد
دردت کند ای دوست خطا خواهی کرد.
احمد برمک (از فرهنگ اسدی).
در درد فراق تو دل من
جان داد و نکرد هیچ دردش.
خاقانی.
، ناراحت و رنجور ساختن. دچار رنج و ناراحتی کردن:
مغزت نمی برد سخن سرد بی اصول
دردت نمی کند سر روئین چون جرس.
سعدی.
این همه خار می خورد سعدی و بار می برد
سنگ جفای دوستان درد نمی کند بسی.
سعدی.
- درد کردن سخن کسی را، اثر کردن ملامت در او. (یادداشت مرحوم دهخدا) :
کشتۀ غمزۀ تو شد حافظ ناشنیده پند
تیغ سزاست هرکه را درد سخن نمی کند.
حافظ.
، رحم کردن. (از آنندراج) :
گفتمش درد دل خویش دلش درد نکرد
این همه مهر و محبت اثری کرد نکرد.
سیدعبداﷲ حالی تخلص (از آنندراج)
دردی که دل ز دست تو می کرد می کند
بر دل چگونه دست نهم درد می کند.
خواجه آصفی (از آنندراج).
التذاع، سخت درد کردن زخم و ریش و آنچه بدان ماند. (المصادر زوزنی). طمر، درد کردن دندان. (از منتهی الارب). فقیر، آنکه مهرۀ پشتش درد کند. (دهار). لبن، درد کردن گردن از بالش. (از منتهی الارب).
- امثال:
از نخورده بگیر بده به خورده، آنکه خورده خورده دانش درد می کند. (امثال و حکم) ، ناراحت و رنجور شدن. رنج و ناراحتی بر کسی عارض شدن. درد گرفتن. عارض شدن وجع. آزرده شدن. متأثر شدن: خلیفه را سخت درد کرده بود از بوسه دادن من بر سر و کتف و دست و آهنگ پای بوس کردن. (تاریخ بیهقی ص 174).
ملک از ناخن همی جدا خواهی کرد
دردت کند ای دوست خطا خواهی کرد.
احمد برمک (از فرهنگ اسدی).
در درد فراق تو دل من
جان داد و نکرد هیچ دردش.
خاقانی.
، ناراحت و رنجور ساختن. دچار رنج و ناراحتی کردن:
مغزت نمی برد سخن سرد بی اصول
دردت نمی کند سر روئین چون جرس.
سعدی.
این همه خار می خورد سعدی و بار می برد
سنگ جفای دوستان درد نمی کند بسی.
سعدی.
- درد کردن سخن کسی را، اثر کردن ملامت در او. (یادداشت مرحوم دهخدا) :
کشتۀ غمزۀ تو شد حافظ ناشنیده پند
تیغ سزاست هرکه را درد سخن نمی کند.
حافظ.
، رحم کردن. (از آنندراج) :
گفتمش درد دل خویش دلش درد نکرد
این همه مهر و محبت اثری کرد نکرد.
سیدعبداﷲ حالی تخلص (از آنندراج)
(نِ / نَ دَ)
لغت نامه دهخدا
داد بردن از کسی، دادخواهی کردن از او نزد دیگری:
دل من بستدی چه دانم کرد
هم بخواجه برم ز دست تو داد.
فرخی
دل من بستدی چه دانم کرد
هم بخواجه برم ز دست تو داد.
فرخی
جزاندن، به درد آوردن
هدر رفتن، چرخیدن
بیرون رفتن –خارج شدن
گریختن، رفتن، هدر رفتن، چرخانیدن
از پا در آمدن
